Maria Teresa
Białowolska

adres korespondencyjny:
Polska, 51-122 Wrocław, ul. Mochnackiego 26/2

Urodziła się w Komarowie powiat Zamość w 1935 r. Studiowała na Wydziale Ceramiki i Szkła Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom otrzymała w 1965 r. Przez osiem lat pracowała w przemyśle lekkim jako projektant dziewiarstwa. Następnie od 1974 r. projektant w Biurze Projektów.Zajmuje się tkaniną artystyczną i projektowaniem odzieży dzianej.

Od 1972 roku. tj. od daty powstania, jest członkiem Grupy .,10 X Tak". Do roku 1985 pracowała zawodowo w przemyśle lekkim jako projektant dziewiar­stwa a następnie w biurze projektów jako projektant.

Uczestniczyła w Warsztatach Twórczych WT Kowary w latach  1974 -1991, 1995-1999.

Wystawy indywidualne: 
1979 - BWA, Wałbrzych 1980 - Galeria „X", Wrocław
1987 - Galeria „Na Ostrowie , Wrocław
1989 - Galeria Fabryki Dywanów w Kowarach.

Udział w wystawach zbiorowych w kraju:
1973 - Ogólnopolskie Targi Tkaniny Artystycznej w Łodzi.
1974 - Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz, Warszawa - „Zachęta"; Ogólnopolskie Targi Tkaniny Artystycznej w Łodzi; „Prezentacje 74 , Wrocław.
1975 - „Prezentacje 75" Muzeum Architektury, Wrocław. 1976 - „Prezentacje 76" Muzeum Architektury, Wrocław.
1978 - Wystawa tkaniny towarzysząca Międzynarodowemu Triennale Ry­sunku, HWA Wrocław.
1979 - ,.Prezentacje 79 , BWA Wrocław.
1981 - II Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, Łódź.
1983 - Wystawa Środowiska Wrocławskiego z okazji II Pielgrzymki Ojca Św. 1984 - III Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, Łódź.
1985 - Okręgowa Wystawa Plastyki „Na Ostrowie", Wrocław. 1986 - Targi. Sztuki „Interart" 86, Poznań.
1987 - Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, Koszalin.
1988 - Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej towarzysząca IV Triennale Tkaniny Unikatowej, Łódź.
1989 - Jubileuszowa Wystawa Poplenerowa „XV-lecie Warsztatów Tkackich, Kowary", Centralne Muzeum Wlókiennictwa, Łódź; BWA Awangarda, Wrocław; BWA, Zielona Góra; BWA, Gorzów Wielkopolski; BWA, Poznań."
1990 - IV Biennale Sztuki Sakralnej, BWA Gorzów Wielkopolski; Ogólnopolska Wystawa „Mate Formy Tkackie" BWA, Jelenia Góra.
1991 - „10 X Tak" - Textilkunst aus Polen, Tubingen. 1992 - „Kontynuacje- Wrocław 1992", Wrocław.
1992 - V Biennale Sztuki Sakralnej, BWA Gorzów Wielkopolski - medal.  

2003 - Udział w wystawie XXX -lecie tkaniny na Dolnym Śląsku - Warsztat Twórczy - Kowary, Centralne Muzeum Włókiennictwa, Łódź, 12.VI. – 15.VIII.2003

Udział w wystawach zagranicznych:
1977 - Wystawa Tkaniny Polskiej, Berlin Zachodni; Wystawa Tkaniny Polskiej, Diisseldorf.
1979 - Wystawa Tkaniny Polskiej Marle, RFN. Wystawa Tkaniny z okazji Dni Polskich, Hagen RFN.
1980 - Wystawa Tkaniny „Wrocław Pozdrawia Wiedeń". 1983 - Wystawa Tkaniny „Wrocław Pozdrawia Wiedeń". 1984 - Wrocławska Tkanina i Ceramika Artystyczna, Drezno.
1988 - Wystawa Ogólnopolska towarzysząca VI Międzynarodowemu Triennale Tkaniny w Łodzi

Prace w zbiorach: Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi; Muzeum Tkac­twa Dolnośląskiego w Kamiennej Górze; „Dom Polski" w Toronto, Kanada.

MARIA BIAŁOWOLSKA była wśród tych pierwszych 10-cłu odważnych, które w 1972 roku powiedziały TAK i zawiązały wrocławską Grupę tkacką. Artystka pozostała jej uczestniczką przez wszystkie następne lata aż do chwili obecnej.
Białowolska ukończyła studia na Wydziale Ceramiki i Szkła wrocławskiej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w 1965 roku. Wkrótce podjęła pracę jako projektant w dziedzinie dziewiarstwa, tam poznała niektóre walory włóknistych materii. Od czasu przystąpienia do Grupy .,10 x TAK" zajmuje się konstruowaniem tkanin przeznaczonych do współczesnych wnętrz poszukując dla nich formuły najwłaściwszej oczywiście według własnego rozumienia.
W tym poszukiwaniu artystka przebyta już długą drogę. Rozpoczęła ją od zachłyśnięcia się urodą wełny, tym miękkim, sprężystym tworzywem, pełnym naturalnego ciepła, które pozwalało stworzyć na warsztacie tkackim zwartą konstrukcję o dość dowolnej kompozycji i różnorodnej kolorystyce. Stopniowo fascynacja włóknem i barwą ulegała uspokojeniu zastępowana poczuciem wzrastającej dyscypliny narzucanej sobie w miarę oswajania się z tworzywem i zdobywaniu umiejętności tkackich, które pozwalały poznać dogłębnie reguły rządzące klasycznym warsztatem.
W ciągu minionych lat artystka znacznie przekształciła styl swoich tkanin i doszła do dużej powściągliwości, posuniętej w niektórych pracach niemal do ascezy. Osiągnęła ją dzięki dwóm zwłaszcza cechom - stosowaniu gamy monochromatycznej i klarownej, niemal linearnej kompozycji zamkniętej najczęściej w kwadracie lub wydłużonym prostokącie. Podkreśla ją czytelna. zróźnicowana fakturalnie struktura tkacka, powstająca w wyniku stosowania kilku splotów oraz szpar między poszczególnymi częściami tkaniny. Szpary te uwypuklają plastyczność w zasadzie płaskiej tkaniny. To zainteresowanie podrzeźbianą światłem powierzchnią, wywodzić może swój rodowód z obszaru działań ceramiki, od których nie jest zapewne wolna kształtowana w czasie studiów w tym kierunku wyobraźnia artystki.
O tkaninach Biafowolskiej można powiedzieć, że są nie tyle utkane co konstruowane. Autorka buduje bowiem kompozycje silnie zrytmizowane, dla których podziały pionowe, poziome i diagonalne stanowią podstawowy arsenał środków formalnych. Wraz z ograniczeniem kolorystyki do używania bieli, wielorakich szarości i czerni zyskują ową powściągliwą wymowę.?
W tym uporządkowanym systemie geometryzmu artystka znajduje miejsce na pewne złagodzenia przyjętego gorsetu zasad dzięki wprowadzeniu swoistej ornamentyki łamiącej ogólną sztywność. Polega ona na aranżacji i zestawieniu poszczególnych prostych elementów w bardziej skomplikowane całości tworzące rytmiczne układy ornamentalne. Wydaje się, że ten typ kompozycji najbardziej odpowiada Marii Białowolskiej, która z natury swej jest racjonalis­tką lecz nie pozbawioną tęsknoty do emocjonalnych przeżyć, o czym świadczy wnikliwsza analiza jej pozornie chłodnej twórczości.