Maria Małgorzata
Bogucka 

1918 - 1995

Studia na Wydziale Tkaniny Artystycznej ASP w Krakowie pod kierunkiem prof. Gołkowskiego ukończyła w 1959 roku. Była członkiem ZPAP Okręgu Wrocławskiego od 1973 r. Od tego też roku należała do Wrocławskiej Grupy Tkackiej „10 X Tak". Brała udział w ponad stu wystawach krajowych i zagranicznych z zakresu tkaniny artystycznej, a także malarstwa i grafiki, w tym w 6 wystawach indywidualnych. Była nauczycielką plastyki w Prywatnym Żeńskim Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Urszulanka Unii Rzymskiej od Najświętszego Serca Jezusa. Przeżyła 77 lat i 50 lat ślubów zakonnych. Długoletnia nauczycielka, b. żołnierz AK.

Uczestniczyła w Warsztatach Twórczych WT Kowary w latach  1974 -1990.

Wystawy indywidualne: 
1981 - Biuro Wystaw Artystycznych, Wrocław; Klub „Znicz", Wrocław; Biblioteka Miejska, Trzebnica; Miejski Ośrodek Kultury, Wołów, Milicz 1989 - Galeria Jatki, Wrocław

Udział w wystawach zbiorowych w kraju: 
1973 - Targi Plastyki, Wroclaw (malarstwo); Wystawa Kultury Fizycznej i Turystyki, Warszawa (grafika i rysunek); Konkurs „Czystość i porządek" -- Warszawa (plakat); 1974 - Wystawa objazdowa na terenie Zagłębia Miedziowego (malarstwo); Targi Tkaniny, Łódź; 1975 - Salon „Art-u", Wroclaw (malarstwo) ; 1977 - Wystawa Konkursowa na projekt gobelinu, Gdańsk; Wystawa XXX­-lecia ZPAP, Wrocfaw (tkanina); 1978 - Konkurs na projekty gobelinów do zamków południowej Polski, Kraków; 1979 - Salon „Art-u" -Wystawa XXXV-lecia ZPAP, Wrocław; „Artyści Dzieciom" - wystawa z aukcją, Wrocław (tkanina); 1981 - Salon„Art-u", Wrocław (tkanina) ; 1988 - III Biennale Sztuki Sakralnej, Gorzów Wlkp. (tkanina); Wojewódz­ka Wystawa Nauczycieli, Wołów (tkanina); 1989 - Salon Sztuki „Na Solnym", Wrocław (tkanina) 1992 - „Kontynuacje - Wrocław 1992", Wrocław; 1992 - V Biennale Sztuki Sakralnej BWA Gorzów Wielkopolski .

Zmarła 22 sierpnia 1995 r.

• Udział w wystawie XXX -lecie tkaniny na Dolnym Śląsku - Warsztat Twórczy - Kowary, Centralne Muzeum Włókiennictwa, Łódź, 12.VI. – 15.VIII.2003

MARIA MAŁGORZATA BOGUCKA - uczestniczyła od początku a więc od 1972 roku w działalności Grupy „10 X TAK". Wyróżniała się ona znacznie wśród pozostałych artystek zespołu. Przy czym wpływ jej postawy na atmosferę wzajemnych stosunków panujących w Grupie wydaje się bardzo istotny.
Charakterystykę osobowości artystki wypadnie zacząć od informacji, że Maria Malgorzata Bogucka należy do Wspólnoty Sióstr Urszulanek we Wrocławiu. Jednocześnie posiada ukończone studia artystyczne w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych zakończone dyplomem na Wydziale Tkaniny u prof. Stefana Golkowskiego uzyskanym w 1959 roku. Poza tkaniną uprawiała inne dziedziny sztuki - projektowała witraże, kompozycje w metalu i grafikę książkową.
Jej postawa pobudza do wielorakich refleksji ze szczególnym uwzględnie­niem oddziaływania wiary. Znajduje ona bezpośrednie odbicie w pracach Sio­stry-artystki, która często tworzy kompozycje związane z postaciami świętych jak choćby dyptyk poświęcony opiekuńczej św. Urszuli patronce macierzyste­go Zakonu. Wśród innych postaci pojawia się np. św. Franciszek w otoczeniu; ptaków i zwierząt. W szeregu gobelinów podejmuje autorka ponadto tematy symboliczne poszukując dla nich plastycznej metafory i to zarówno uposta­ciowanej jak np. w tkaninach „Błędne ogniki", „Apokalipsa Św. Jana I i II°, jak też w typie lirycznej abstrakcji np. „Wielkie Przejście", „Poranna modlitwa" itp.
Nie tylko tematyka o treści sakralnej jest obecna w twórczości Siostry Boguckiej, pojawiają się w niej i inne wątki. Najbardziej pogodnie „brzmią" bar­wne kompozycje kwiatowe, które układają się w bukiety, girlandy i całe raba­ty. Kiedy indziej prace sięgają do scenerii bajkowej, jak w przypadku tryptyku „Kopciuszek" wibrującego żywym kolorem podobnie jak kwiaty.
Wyraz plastyczny gobelinów cechuje szczególny rodzaj prostoty i niemal dziecięcej bezpośredniości i naiwizmu. W większości z nich daje się zaobserwować pewien związek z twórczością witrażerską i ilustratorską. Świadczy o tym m.in. wyraźna konturowość kompozycji, epicki styl i światlistość barw. Maria Małgorzata Bogucka świadomie pozostaje, przede wszystkim, przy technice gobelinowej wyniesionej z uczelni pragnąc by trwała ona nadal i znajdowała swoje miejsce w szerokiej palecie współczesnej, polskiej sztuki włókna.