O REGIONIE : • MIEJSCOWOŚCI • KARKONOSZE • SZLAKI •
|
miejscowości
|
Bolków
Miasto od samych początków swojego istnienia było związane z przebiegającym tędy szlakiem handlowym, prowadzącym z Czech do Wrocławia i Poznania. Pierwsza informacja o miejscowości pochodzi z roku 1276, gdzie występuje nazwa "Gaj", jednak już prawdopodobnie w XII w. istniała w tym miejscu niewielka osada. W roku 1312 książe Bernard świdnicki dodał do nazwy "Gaj" słowo "Bolków", na cześć swojego ojca i właśnie ta nazwa miasta pozostała do dnia dzisiejszego.
Najsłynniejszym i najważniejszym zabytkiem w Bolkowie jest zamek piastowski, który góruje ponad miastem na wysokości 316 m. Najstarszym jego elementem jest wyniosły stołb, na planie kropli wody, z dziobem skierowanym w stronę rejonu największego zagrożenia. Ma on 25 m wysokości, łącznie z renesansową attyką. Grubość murów zamku w przyziemiu wynosi 4,5 m. W dolnej części znajduję się loch głodowy, do którego według legendy wtrącano niewierne żony. Pierwotnie warownia była zbudowana w stylu gotyckim, lecz w roku 1540 włoski architekt Jakub Parr zapoczątkował renesansową rozbudowę tegoż obiektu. Jak to kiedyś bywało, w 1720 r. budowlę strawił pożar, wywołany przez piorun. Po tym wydarzeniu zamek opustoszał całkowicie i dopiero w wyniku prac konserwatorskich, wykonanych na początku XX w. zostało uratowane to co pozostało z dawnej jego świetności. Powstało wówczas muzeum, gdzie do dzisiaj znajduje się wiele starych i wartych obejrzenia eksponatów.
Zamek jest pięknie usytuowany, a z jego wieży na którą można wchodzić, rozpościera się przepiękny widok na bardzo dużą odległość. Obiekt ten jest znany z licznych Turniejów rycerskich, które odbywają się co roku na jego terenie. Poza tym dorobił się wielu legend związanych ze swoją siedmio wiekową historią. Kliknij tutaj jeśli chcesz poznać legendy zamku Bolków. W Bolkowie można zobaczyć również ratusz z XV i XVI w. oraz kościół parafialny św. Jadwigi, zbudowany w latach 1248-52. Ze względu na to, że jeszcze w XIX w. większość domów w mieście była drewniana, niewiele zostało tam zabytkowych kamienic. Zachowały się, natomiast mury obronne z XIII/XIV w., które otaczają starą część miasta.  
Do Bolkowa można łatwo dojechać zarówno od strony Wrocławia jak i Jeleniej Góry, bowiem przez miasto przebiega międzynarodowa droga łącząca m.in. dwa wymienione wyżej miasta. Brak połączeń kolejowych rekompensują często kursujące tą trasą
autobusy PKS.
Borowice
Borowice to przepiękna miejscowość położona na wysokości 625-710 m. Osadę założył w XVII wieku szwajcarski cieśla Marksteiner, który uciekł z Czech w obawie przed prześladowaniami religijnymi. Pod koniec XIX w. wieś nabrała znaczenia letniskowego i wypoczynkowego, które było jeszcze większe, gdy na początku XX w. doprowadzono do Borowic drogę z Sosnówki i Przesieki. W okresie II wojny światowej w okolicy rozpoczęto też budowę Drogi Sudeckiej, która nie została dokończona. Do jej budowy najmowano jeńców wojennych, z których wielu nie wytrzymało morderczej pracy i zmarło.
W Borowicach znajduję się kilka ośrodków wczasowych, są to głównie drewniane domki, ale nie tylko! Niewątpliwym urokiem tego miejsca jest świeże, górskie powietrze i wyjątkowa cisza panująca dookoła. Z Borowic możecie udać się szlakiem do Karpacza, co zajmuje ponad godzinę. Docierają tu od strony Podgórzyna autobusy MZK (linie o nr 4 i 18) tylko, że nie jeżdżą zbyt często.
Cieplice
Od roku 1975 Cieplice wchodzą w skład Jeleniej Góry. Wcześniej funkcjonowały jako osobna jednostka administracyjna. Historia tej miejscowości, czy jak kto woli dzielnicy, związana jest z występującymi w tym miejscu gorącymi źródłami. Pierwsze udokumentowane wzmianki o Cieplicach pochodzą z roku 1281 i wiążą się z przekazaniem ziemi i "ciepłych wód" zakonowi braci szpitalnych joannitów, sprowadzonych na te tereny przez księcia Bernarda lwóweckiego. Oni jako pierwsi prowadzili tutaj "uzdrowisko". Zakon został w końcu zlikwidowany a Ciepłowody, bo tak wówczas nazywano Cieplice, oraz znaczna część Kotliny Jeleniogórskiej przeszły w posiadanie rycerskiego rodu Schaffgotschów, natomiast od roku 1403 właścicielami części uzdrowiskowej zostali ponownie zakonnicy, tym razem cystersi z Krzeszowa. W XVII i XVIII w. rozwinął się tutaj ośrodek przemysłu szklarskiego i handlu szkłem artystycznym. Wtedy to Cieplice przeżywały okres gospodarczej prosperity i dlatego z tego okresu pochodzi większość mieszczańskich, barokowych kamieniczek i innych zachowanych do dzisiaj zabytków . Oczywiście po bumie musiała nastąpić stagnacja, a to za sprawą bliskości Jeleniej Góry, która stanowiła poważną konkurencję dla małych Cieplic. Dopiero w drugiej połowie XIX w. w Ciepłowodach zaczął rozwijać się przemysł papierniczy a w roku 1870 rozpoczęto produkcję pierwszych maszyn papierniczych. Doprowadzenie do miejscowości kolei oraz tramwajów sprawiło, że z wioski Cieplice przerodziły się w miasteczko z willową, wielopiętrową zabudową. W roku 1931 powstał "Dom Zdrojowy", pełniący obecnie funkcję głównego budynku uzdrowiska, jednak prawa miejskie Cieplice uzyskały dopiero w roku 1935, jak wiemy nie na długo. Po wojnie, na miejscu starej, niemieckiej fabryki maszyn papierniczych powstała polska FAMPA i przez długi czas była największym tego typu zakładem w Europie.
W Cieplicach na leczeniu uzdrowiskowym przebywały znane persony, m.in. w 1687 r. królowa Marysieńka Sobieska, w roku 1702 książe Jakub Sobieski, a później Hugo Kolłątaj, Edward Dembowski, Wincenty Pol, Kornel Ujejski i wielu innych. W roku 1850 wydany został ponoć najstarszy polski przewodnik "Warmbrum i okolice Jego..."
W Cieplicach naprawdę jest co oglądać, dlatego gdy będziecie w Jeleniej Górze nie zapomnijcie odwiedzić tego miejsca, choćby po to aby zobaczyć okazały Pałac Shaffgotschów, zbudowany w stylu klasycystycznym w latach 1784-88, gdzie obecnie mieści się filia Politechniki Wrocławskiej. W środku zachowało się niewiele eksponatów, dlatego że większość z nich wywieźli Rosjanie po wojnie, poza tym duża część budynku przerobiona została na sale wykładowe i laboratoryjne. To co pozostało z dawnej świetności pałacu to pomieszczenia na pierwszym piętrze m.in. Sala Balowa, Sala Lustrzana i Czerwona.
Niedaleko "Domu Zdrojowego" znajduję się zabytkowy zespół poklasztorny, wybudowany w latach 1586-87 i rozbudowany po pożarze w l. 1712-14. Z tego samego okresu pochodzi znajdujący się obok kościół św. Jana Chrzciciela, postawiony na planie prostokąta, z bocznymi kaplicami i emporami. Wystrój kościoła został stworzony w stylu barokowym. W ołtarzu głównym znajdują się obraz NMP, namalowany przez Michała Willmanna w roku 1687 oraz liczne rzeźby przedstawiające m.in. św. Piotra, Jana Chrzciciela, Jana Ewangelistę i św. Pawła. Uwagę przykuwa również bogato zdobiona ambona, z rzeźbami obrazującymi sceny z życia św. Piotra. Poza tym w bocznych ołtarzach, ulokowanych jest wiele cennych malowideł i rzeźb. Tych, którzy chcieli by dowiedzieć się więcej o historii oraz wyposażeniu tej świątyni odsyłam do wydanego w roku 1999 przewodnika, który został opracowany przez Wydawnictwo Zakonu Pijarów. Można go było jeszcze ostatnio nabyć w kościele.
W pobliżu kościoła stoi najstarszy budynek Cieplic, tj. "Długi Dom", wybudowany w 1556 roku, natomiast największą atrakcją Cieplic są dwa parki. Pierwszy został zaprojektowany w stylu angielskim w roku 1819 i nosi nazwę "Parku Zdrojowego". Poprzez jego środek przebiega długa aleja wysadzana lipami i klonami, a na jego terenie stoją zabytkowe budynki takie jak pawilon uzdrowiskowy "Edward", ze znajdującą się obok fontanną oraz "Teatr Zdrojowy" i oczywiście niewymieniona wcześniej "Muszla koncertowa", w której w sezonie letnim odbywają się liczne koncerty na świeżym powietrzu. W granicach parku stoi też pomnik stworzony przez T. Szymaniaka i uczniów Szkoły Rzemiosł Artystycznych w roku 1967, są nim dwa wysokie, drewniane miecze, przy czym na jednym z nich znajdują się płaskorzeźby obrazujące historię piastowską tych ziem, natomiast na drugim są sceny z II wojny światowej. Drugi park w Cieplicach nazywany jest "Norweskim". Możecie zobaczyć w nim "Muzeum Przyrodnicze", budynek oczywiście w stylu norweskim, gdzie znajduje się liczna kolekcja ornitologiczna i lepidopterologiczna oraz zbiór broni myśliwskiej. Znajduje się też tam tzw. "domek norweski", gdzie w sezonie letnim działa mała gastronomia.  Park kończy się na szerokich wałach przeciwpowodziowych z tamą na rzece Wrzosówka skąd rozpościera się bardzo dobry widok na Karkonosze. Podczas ostatniej powodzi brakowało zaledwie 1 m do przelania się wody przez te wały.Po opisie historii i miejsc czas na przydatne dla Was informacje, które zapewne najbardziej Was interesują. Z Centrum Jeleniej Góry dojedziecie do Cieplic autobusami MZK, linie o nr: 4, 6, 7, 9, 14, 15, 17, 26, 27 i A. Z dworca głównego PKP w Jeleniej Górze jedzie się ok. 20 minut, autobusami: 4, 9, 14, 15, A. Dodatkowo z PKP można dojechać do Cieplic pojazdami PKS -u, jadącymi w kierunku Karpacza (przez Cieplice). Dla fascynatów kolei mam dobrą wiadomość! Otóż do Cieplic można również udać się pociągiem relacji Jelenia Góra - Szklarska Poręba, tylko pytanie, czy czas oczekiwania na połączenie jest adekwatny do odległości pomiędzy stacjami. 
Jadąc autobusami MZK możecie wysiąść w Cieplicach na przystanku "Pod koroną" (4, 6, 9, 14, 26) lub na przystanku za dworcem kolejowym (7, 15, 17, 27). Możecie też podjechać autobusem nr 9 do samego kościoła św. Jana Chrzciciela.
W Cieplicach jest duża oferta noclegowa i sanatoryjna, dlatego miejscowość ta z powodzeniem może służyć jako baza wypadowa w góry tym bardziej, że można stąd dojechać do większości podgórskich miejscowości.
|
