Czas trwania : 14 - 29 październik 2000

Miejsce pobytu :
Dom Wczasowy „Legniczanka”, ul. Spokojna 1, 58 550 Karpacz Górny (Bierutowice)  

Temat :

Odlatujące Ptaki

Druki, publikacje :

1 - Katalog - ( okładka - ) - tekst na okładce :
    "XXVII  Międzynarodowe Sympozjum Sztuki Włókna KOWARY 2000"
       52 strony - format A4, pełny kolor CMYK, dwujęzyczny - polski,  niemiecki, nakład : 500 egz. 

   Opracowanie graficzne, łamanie, skład komputerowy katalogu, 
    projekt okładki - Rafał Werszler
    Redakcja merytoryczna i korekta - Ewa M. Poradowska Werszler
    Tłumaczenie tekstów na język niemiecki - Dariusz Sołoducho
    Druk : P.P. KONTRA, Janusz Boś

2. - Zaproszenia  (twórcy j.w.)

3. - Plakat , monochromatyczny, format A2

4. - Dokumentalny Film Video - VHS, czas : 45 minut,
       twórca © Copyright by RAV Studio - Rafał Werszler

PRASA

1) Kurier Kowarski () lipiec - sierpień - wrzesień 2000; str. 8; Tytuł artykułu : "Artyści włókna - Kowary 2000"; autor : Krystyna Henike

2) Nowiny Jeleniogórskie, Tygodnik Społeczny () Nr 43(2210) rok 43, z dn. 24 października 2000 r.; Tytuł artykułu : "Magia włókna"; autor : Marek Lis

Uczestnicy Sympozjum - WT Kowary 

          (stan faktyczny)

 1.Aleksandra Benn  
 2.Aleksandra Bibrowicz – Sikorska  
 3.Agata Buchalik – Drzyzga (10xTAK)  
 4.Małgorzata Buczek  
 5.Bożena Burgielska (10xTAK)  
 6.Aleksandr Drobacha (Mołdawia)  
 7.Tabea Dürr (Szwecja)  
 8.Kazimiera Frymark - Błaszczyk  
 9. Tatiana Jadczuk – Bogomazowa (Ukraina)  
10.Danuta Jaworska – Thomas  
11.Anna Kobak – Pisowacka  
12.Urszula Kołaczkowska  
13.Zygmunt Łukasiewicz  
14.Ewa Łukiewska  
15.Janusz Motylski  
16.Barbara Nachajska – Brożek  
17.Anna Popowa – Hyżyńska (Ukraina)  
18.Ewa Maria Poradowska – Werszler (10xTAK)  
19.Hanna Puławska  
20.Ewa Rosiek – Buszko  
21.Gertraude Seidel (Niemcy)  
22.Helena Skopińska  
23.Hjördis Tegsell (Szwecja)  
24.Ivanna Tokar (Ukraina)  
25.Honorata Werszler  
26. Barbara Wolfrum (Niemcy)  
27.Lidia Ziemińska – Pawlak  
28. Galina Zubczenko  
29. Adriana Zych

  wystawy

• 2000 -  XXVI Międzynarodowa Wystawa Sztuki Włókna  – „Kowary 2000”, Muzeum w Szklarskiej Porębie, 20.X.-30.XI.2000

• 2000 - Wystawa Indywidualna - Tabea Dürr, “Skóra ryby”- Galeria Tkacka “Na Jatkach”, Wrocław, 14.X.-30.X.2000

• 2000 - Wystawa Indywidualna - Ewa Poradowska Werszler,  “Między włóknem a papierem”,   Galeria “Promocje”, Jelenia Góra, 23.X. –18.XI.2000

• 2000 - Wystawa Indywidualna -  Barbara Nachajska - Brożek “Poszukiwania” , Galeria “Centrum “ w Kamiennej Górze, 19.X.- 30 XI. 2000

• 2000 - Wystawa Indywidualna - Zygmunt Łukasiewicz “Kocha Ciebie Niebo”,  Galeria “im. Jana Pawła II” w Karpaczu - 18.X.-30.X.2000

     

• 2000 - Wystawa Indywidualna - Anna Kobak - Pisowacka „Faktury, Znaki, Metafory”, Galeria Fabryki Dywanów, 17.X.-29.X.2000  

     

• 2000 -  “Z krosna do Krosna”, I Międzynarodowe  Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej , Galeria “Orzeł” Zakłady Lniarskie, Mysłakowice -  17.X. – 15.XI.2000

  opis pleneru

 OGÓLNY PROGRAM „WT -  KOWARY ‘2000”

SEMINARIA:
Przegląd dokumentacji historycznej “WT - Kowary” z ostatniego 10-lecia (1990 - 1999)
Prezentacje dokumentacji uczestników Sympozjum Sztuki Włókna
Dyskusja : „Znaczenie tkaniny artystycznej w minionym stuleciu”

WARSZTATY:
Prace warsztatowe przy zastosowaniu rozmaitych mediów : włókna, rośliny, papier
Aranżacja przestrzeni w plenerze, wykorzystanie naturalnego środowiska.
Wspólne realizacje i pokazy warsztatowe

DOKUMENTACJA:
Wideofilmowanie akcji plenerowych.
Dokumentacja fotograficzna
Kronika, wspomnienia, notatki.

Wycieczka do Zittau, Marienthal, Gerlitz (Niemcy)  - 25.X.2000

TEKST SPRAWOZDANIA MERYTORYCZNEGO Z WT KOWARY

 

Zrealizowano przy pomocy finansowej
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Współfinansowane przez Fundację Współpracy
Polsko-Niemieckiej ze środków Republiki Federalnej Niemiec

Projekt dofinansowano w ramach
Samorządu Wrocławia 

Dofinansowano ze środków
Budżetu Województwa Dolnośląskiego

Sponsorem przedsięwzięcia jest
BIG Bank S.A. O/Wrocław  

Fabryka Dywanów "KOWARY" S.A. (Prezes Fabryki Robert Leńko)

Honorowy patronat
ZPAP O/Wrocław

  teksty katalogowe  

Irena Huml 

W wieloletniej tradycji międzynarodowych plenerów i sympozjów poświęconych sztuce włókna - obecna impreza KOWARY 2000 ma szczególny charakter. Wprawdzie jak coroczne spotkania, z których obecne oznaczono już imponującą liczbą 27 w  kolejności, służyć ma wzorem ubiegłych lat wymianie doświadczeń, doskonaleniu umiejętności wreszcie motywacji do dalszej pracy, jednak równocześnie stanowi wielkie podsumowanie. Owa magiczna data roku 2000, która kończąc dwudzieste stulecie determinuje i  prowokuje bowiem do głębszej refleksji nad dokonaniami minionego czasu.
Bez przesady można się pokusić o stwierdzenie, że kowarskie plenery i sympozja, trwające już ponad ćwierćwiecze, wniosły istotny wkład i wpisały się na trwałe w historię sztuki włókna tego okresu, zyskując znaczenie w  kraju i zagranicą.
Spotkania te rozpoczęły się przed laty od kreacji tkanin artystycznych w tradycyjnych tworzywach zwłaszcza w pięknej puszystej i barwnej wełnie kowarskiej, wykonywane w konwencji klasycznego warsztatu tkackiego. Z czasem organizatorka i czynna w    tej dziedzinie artystka - Ewa Poradowska - Werszler zaczęła poszerzać program plenerów o nowe media i   inne techniki oraz technologie związane z szeroko pojętym tworzywem włóknistym.
Poczesne miejsce zajął wśród tych poszukiwań, jako nowość, ręcznie czerpany papier przygotowywany przez samych artystów z różnych gatunków roślin, posiadający znaczne walory fakturalne i subtelną kolorystykę. Inną z nowości było zorganizowanie warsztatu zdobienia batikiem, pobudzającego malarskie pasje twórców.
Prace zarówno z wełny jak i innych tworzyw, które powstawały na kowarskich plenerach lub były ich efektem, uczestniczyły później w wielu wystawach krajowych i zagranicznych, przynosząc swym autorom liczne nagrody i wyróżnienia. Jednak największą rolę odgrywały i nadal odgrywają wystawy poplenerowe oraz, od pewnego czasu, pokazy indywidualne artystów towarzyszące głównym ekspozycjom. One tworzą corocznie swego rodzaju festiwal, ożywiający życie kulturalne Dolnego Śląska. Terenem prezentacji bywają większe i mniejsze miasta regionu a  więc poczynając od samych Kowar przez Kamienną Górę, Jelenią Górę, Szklarską Porębę, Karpacz i Mysłakowice aż po Wrocław. Minione dziesięciolecie oprócz wspomnianych wcześniej działań przyniosło zmiany, nie tylko w  programach, ale również w regulaminie wystawy głównej, poplenerowej. Jedna z najważniejszych dotyczyła ustanowienia w 1991 roku nagrody im. Agnieszki Sienkiewicz- artystki, która wcześniej uczestniczyła wielokrotnie w kowarskich plenerach i nagle, przedwcześnie odeszła. Jej pamięci poświęcone zostały nagrody przyznawane w różnych kategoriach. Nie tylko emocjonalny i memorialny charakter tych nagród odgrywa ważną rolę. Sama idea nagradzania, choć nie pozbawiona niejednokrotnie dyskusyjności, wpłynęła na podniesienie prestiżu wystaw i większą atrakcyjność uczestnictwa. Inna ważna zmiana dotyczyła przekształcenia plenerów w sympozja. Nowa forma przyczyniła się do pogłębienia warstwy teoretycznej, prezentacji postaw nie tylko artystycznych lecz również filozoficznych i do rozszerzenia płaszczyzny dyskusji merytorycznych, a  ponadto poruszania tematów bardziej ogólnych. Nie bez znaczenia dla sympozjów okazał się również w ostatnich latach powiększający się udział artystów spoza Polski, wnoszących odmienne widzenie wielu zagadnień. Kowarskie plenery i sympozja znalazły więc swoje miejsce na mapie twórczych spotkań i dokonań wielkiej międzynarodowej rodziny artystów sztuki włókna. Życzyć im tylko należy następnych owocnych lat w XXI wieku. 

---

Zofia Gebhard

Kiedy w Kowarach, pod patronatem tamtejszej fabryki dywanów, odbył się pierwszy Plener Warsztat Tkacki, był rok 1974, czas niezwykle korzystny zarówno dla fabryki jak i dla artystów. Kowarskie dywany znajdowały zbyt na całym świecie, rentowna fabryka przechodziła modernizację technologiczną i apogeum produkcyjne, polska tkanina artystyczna natomiast odnosiła sukcesy na międzynarodowych konkursach i wystawach, co oczywiście nie pozostawało bez znaczenia na zainteresowanie nią zarówno odbiorców jak i twórców.
W 1972 roku powstała we Wrocławiu, z inicjatywy Ewy Poradowskiej - Werszler, grupa tkacka „10 x Tak”, którą utworzyło dziesięć artystek o rozmaitym rodowodzie - projektowanie wnętrz, ceramika, grafika, malarstwo..... Na ich fascynację tkaniną złożyło się zapewne i „kobiece zamiłowanie do robótek ręcznych”, i intrygująca autonomia, jaką zaczynała zyskiwać ta dziedzina sztuki. I właśnie członkinie grupy „10 x Tak” były pierwszymi uczestniczkami kowarskiego pleneru.
Panująca wówczas skłonność integrowania świata pracy (przemysłowej) i świata kultury wydawała się osiągnąć w Kowarach szczególne spełnienie: artyści otrzymywali bezpłatnie odpady wełny dywanowej służącej im jako surowiec do pracy twórczej, w zamian zobowiązali się utworzyć przy Fabryce Dywanów galerię, w której pozostawiali swoje prace.
Zarówno ta atmosfera adoracji jak i dostęp do bezcennego wówczas surowca spowodowały niemal natychmiastowe, niesłabnące do dziś zainteresowanie kowarskim plenerem. Już w następnym roku stał się on ogólnopolski, a w kolejnym - międzynarodowy.
Kiedy dzisiaj, z perspektywy prawie trzydziestu lat, patrzy się na dokonania kowarskiego pleneru, dekada lat siedemdziesiątych jawi się jako euforyczny czas zdobywania doświadczeń i krystalizowania się właściwej każdemu twórcy osobowości.
Niewątpliwie rodzaj surowca, jaki otrzymywali artyści w Kowarach, ukierunkował ich poszukiwania. Kowarska wełna, grubo i równo przędziona, była miękka i mięsista, o bogatej, bardzo zróżnicowanej odcieniami kolorystyce; początkowo była to wełna naturalna, matowa, wchłaniająca światło, co nadawało barwie głębi; z czasem zaczęto łączyć włókno naturalne ze sztucznym, co uczyniło powierzchnię śliską i błyszczącą.
Taka wełna nadawała się przede wszystkim do twórczości gobelinowej, zarówno tej o malarskim wyrazie jak i strukturalnej. Powstawały więc gładko tkane, ale o wyrazistym splocie gobeliny o rozwiązaniach kolorystycznych niekiedy konkurujące z malarstwem; przede wszystkim jednak powstawały gobeliny fakturowe, dla których istniały nieskończone możliwości rozwiązań opartych o wykorzystanie różnorodnych splotów, ażurów, kontrastów płaszczyzn i głębokich reliefów. Powstawały też samodzielne obiekty przestrzenne, inspirowane rzeźbą. Stało się tradycją otwieranie pleneru wspólną wystawą prezentującą dokonania poprzednich spotkań.
Lata osiemdziesiąte, pomimo wielu trudności spowodowanych zarówno sytuacją polityczną jak i gospodarczą, dla partnerów kowarskich i ich uczestników pozostały okresem bardzo twórczych dokonań. Wrocławska grupa tkacka nadal stanowiła główny trzon pleneru, ale plener zdobywał coraz większą renomę i przyciągał coraz to nowych, z coraz dalszych stron artystów niekiedy pracujących w bardzo różnorodnych materiałach. Dzięki tym kontaktom następowała naturalna wymiana doświadczeń i inspiracji. Siłą rzeczy przestawało wystarczać jedno medium - kowarska wełna - i jeden sposób jej użycia. Sztuka tkacka zaczynała oznaczać coś więcej.
Sytuacja zmieniła się w sposób naturalny na początku lat dziewięćdziesiątych, wraz ze zmianami politycznymi i gospodarczymi. Z jednej strony już nie tak bezinteresowny patronat fabryki, nota bene borykającej się samej ze sobą, z drugiej - coraz większe zainteresowanie artystów nowymi mediami poszerzającymi możliwości wypowiedzi w szeroko pojmowanej sztuce włókna - to właśnie wpłynęło na zmianę formuły kowarskich spotkań i na przekształcenie pleneru w sympozjum.
Międzynarodowe Sympozjum Sztuki Włókna - Warsztat Twórczy - Kowary - ma na celu nie tylko twórcze poszukiwania artystów z wykorzystaniem coraz to nowych materiałów i technik, ale również upowszechnianie sztuki tkackiej poprzez prezentacje swoich dokonań na wystawach w wielu galeriach dolnośląskich i to nie tylko podczas trwania warsztatów.
Nowe zjawiska medialne: batik gorący i batik zimny, malowanie na jedwabiu, szycie, haftowanie, aplikacje, ręcznie wytwarzany papier, wykorzystywanie wszelkiego rodzaju włókien roślinnych, a też samych roślin, krawieckie techniki maszynowe i różne metody tkackie, wykorzystywanie półproduktów i gotowych obiektów - to wszystko spowodowało konieczność wymyślenia nowych sposobów wystawienniczych. Właśnie podczas kowarskich spotkań zrodziły się pomysły organizowania tak różnorodnych promocji sztuki włókna jak Flexible, Małe Formy Tkackie, biennale „Z krosna do Krosna” czy prezentacje tkackiej sztuki sakralnej.
Na przestrzeni tych wszystkich dwudziestu siedmiu lat organizatorem, należy podkreślić, że niezmordowanym organizatorem, kowarskich spotkań była Ewa Poradowska - Werszler. Jej imponująca aktywność to nie tylko cecha osobowości, ale przede wszystkim pasja, jaką stała się dla niej sztuka tkacka i praca na rzecz stałego jej rozwoju i upowszechniania.
Tegorocznym spotkaniom szczególny charakter nadaje fakt, że odbędą się na przełomie tysiącleci, a to skłania zarówno do podsumowań, jak i do snucia planów czy marzeń.
Tradycje tkackie ziemi dolnośląskiej sięgają neolitu, bowiem z około dwu i pół tysiąca lat przed naszą erą pochodzą fragmenty ceramiki zdobionej odciskami plecionego sznura i elementy prymitywnego pionowego krosna. Wśród wielu innych znalezisk tyczących tkactwa są
 takie, które świadczą o tym, że już w średniowieczu miało ono na tych ziemiach cechy zawodostwa, a literatura chętnie przywołuje jako motyw ikonograficzny obraz wnętrza pracowni tkackiej z poziomym, podnóżkowym krosnem, obraz pochodzący z szesnastowiecznego pentaptyku z ołtarza św. Sewera z kościoła parafialnego w Lubinie, a znajdującego się obecnie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.
Znacznie bliższe naszym czasom są dokonania Wandy Bibrowicz, artystki, która w 1904 roku utworzyła pracownię tkaniny artystycznej w Królewskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła we Wrocławiu, a kilka lat później - Śląskie Warsztaty Tkactwa Artystycznego w Szklarskiej Porębie. Jej myślenie o tkaninie artystycznej jeszcze równoważyło tradycyjne problemy warsztatowe z problemami koncepcyjnymi, ale było to wszak prawie sto lat temu!
Dzisiaj nie tylko wszystko jest dopuszczalne, ale też wszystko stało się możliwe, co wcale nie znaczy, że nie czeka nas jeszcze wiele nowych przygód - artystycznych.
Zawsze jednak warto mieć świadomość korzeni, zarówno tych neolitycznych, jak i tych, które liczą dwadzieścia siedem lat. 

Galeria foto

(foto: Ewa Poradowska Werszler; Honorata Werszler)

warsztaty papierowe

warsztaty

spotkania

seminaria

•

zobacz resztę zdjęć

•